Dutch reach

Nederlanders zijn nogal blij met zichzelf, en niet te bescheiden om dat gevoel met de rest van de wereld op luidruchtige wijze te delen. Wie in het buitenland wel eens een groepje al dan niet beschonken landgenoten tegen het lijf is gelopen weet waar ik het over heb. Duitsers hebben de naam, maar echt, die mogen onze Hollandse schoenveters nog niet vastmaken.

Wie denkt dat dat iets van de laatste jaren is, heeft het mis. Tenminste, hoe is het anders te verklaren dat de Engelse taal tientallen uitdrukkingen kent met ‘Dutch’, waarin wij Nederlanders er bepaald niet goed vanaf komen. Dutch staat voor gierig, een grote bek, arrogantie, bluf, dronkenschap en onkunde.

Zo kent iedereen natuurlijk de uitdrukking Dutch treat of Going Dutch, wat betekent dat iedereen voor zichzelf betaalt. Op zich niks mis mee, ware het niet dat het verwijst naar onze vrekkige inborst. Net als Dutch generosity. Met veel gevoel voor ironie betekent ook dat gierigheid.

Maar zo zijn er legio voorbeelden. Zo wordt dronkemansgebral een Dutch concert genoemd, is een Dutch nightingale een kikker, een Dutch widow een prostituee, Dutch defence een abominabele verdediging, een Dutch headache een kater (van de drank) en heeft iemand met Dutch courage zich eerst een dosis moed staan indrinken voor hij is overgegaan tot z’n ‘moedige’ daad.

Ja, wij staan er in het Angelsaksische deel van de wereld gekleurd op. Zo heeft iemand met Dutch talent meer branie dan hersens, geeft een Dutch uncle iemand stevig en ongevraagd advies, is een Dutch Agreement een afspraak tussen twee drinkebroeders en betekent a Dutch oven (onder andere) de gewoonte om je bedpartner onder de dekens te duwen als je net een scheet hebt gelaten. Leuk hè?

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar m’n punt is denk ik wel duidelijk. In al die Dutch-uitdrukkingen komen wij Nederlanders er maar wát bekaaid vanaf.

Tot vandaag. Dat is te zeggen: ik hoorde vandaag voor het eerst over de term Dutch reach, dat in het Verenigd Koninkrijk tot de Highway Code gaat behoren. Het wil zoveel zeggen dat je je autodeur opent met de hand die het verst van die deur verwijderd is, omdat je zo als het ware als vanzelf wordt gedwongen over je schouders te kijken naar aankomend verkeer.

Ik, toch al bijna veertig jaar in ’t bezit van een rijbewijs, had er nog nooit van gehoord, maar naar het schijnt wordt dat hier tijdens de autorijles aan menig aankomend bestuurder geleerd. Bottom line: heel verfrissend om in het buitenland bij te dragen aan de verkeersveiligheid, in plaats van bekend te slaat als arrogante, luidruchtige, betweterige en gierige zuipschuiten.

Dat we maar veel mensenlevens mogen redden. •