Zo vader, zo zoon

Het waren even legendarische als profetische woorden die Martin Koeman sprak nadat zijn oudste zoon Erwin in 1979 zijn debuut in FC Groningen 1 had gemaakt en heel Stad en Ommeland lyrisch was. Ook ik stond tijdens die wedstrijd tegen Excelsior op de lange zijde van het Oosterpark met het kwijl in m’n mond.

Maar Koeman senior deed er na afloop dus nog even een schepje bovenop. ‘Wacht maar, ik heb er nog eentje’, zei hij met een stalen gezicht, ‘en die is nóg beter.’

Het zal je maar gezegd worden. Moet je al opboksen tegen het feit dat je vader een clublegende is die ooit het Nederlands elftal haalde, voert de beste man de druk nog ‘ns extra op ook.

Ronald Koeman haalde er z’n schouders echter over op. Hij spuugde in z’n handen en voegde de daad bij z’n vaders woord. Erwin was al goed, maar Ronald werd inderdaad nog weer een stukkie beter.

Ik heb altijd te doen met de Julian Lennons, Jordi Cruijffs, Robin Thickes, Michael Douglassen, Ziggy Marleys en Johnny de Mollen van deze wereld. Big boots to fill, zeggen ze in Engeland. Beste stevels die gevuld moeten worden. Logisch dat die vaders hun kroost maar al te vaak adviseren om toch maar vooral wat anders te gaan doen.

Soms kruipt het bloed echter waar het niet kan gaan. Waarschijnlijk omdat het thuis alleen maar voetbal was dat de klok sloeg, gingen Jordi Cruijff, Gert van Hanegem en Youri Mulder net als hun vaders Johan, Willem en Jan toch ook maar achter een bal aan rennen. En dat deden deze zonen van een gouden generatie niet eens onverdienstelijk. Zo heeft zoon Youri (negen om vijf) zelfs meer interlands achter zijn naam staan dan vader Jan.

Maar toch. Aan de prestaties van hun legendarische verwekkers tippen konden ze geen van allen. Geeft ook niks natuurlijk. Als je er maar plezier in hebt.

Zoals we begin jaren zeventig van de vorige eeuw een gouden generatie voetballers kenden, zo kenden we er na de eeuwwisseling opnieuw eentje. Arjen Robben, Wesley Sneijder, Robin van Persie, Rafael van der Vaart en, vooruit, Mark van Bommel. Ook zij waren, in 2010, dicht bij een wereldtitel. En wat denk je? Ook hun kinderen staan te dringen om in de voetbalschoensporen van hun beroemde vaders te treden.

Ruben van Bommel – die met Mark niet alleen een beroemde vader heeft maar met Bert van Marwijk óók nog ‘ns een voetballende opa – is de oudste en het verste van het stel. Van Bommel jr., negentien jaar oud, laat in Alkmaar als vleugelaanvaller al menig AZ-supporter het water in de mond lopen. De superlatieven volgen elkaar op als ze hem daar zien voetballen én scoren. Dat wórdt er eentje, weet men zeker. Die gaat z’n vader en z’n opa overtreffen, geen twijfel mogelijk.

Ook de zoon van Robin van Persie, Shaqueel, kan er wat van. Het joch is pas zestien, speelt bij voorkeur in de punt van de aanval en ligt bij Feyenoord vast tot de zomer van 2025. Damián van der Vaart, zoon van Rafael (en Sylvie), groeide op bij het Deense Esbjerg, en schoof deze zomer aan bij Ajax. Of hij beter wordt dan Jessey Sneijder, de zoon van Wesley? De tijd zal het leren. Deze zestienjarige knul speelt intussen in de jeugd van FC Utrecht. De verwachtingen voor Shaqueel, Damián en Jessey zijn stuk voor stuk huizenhoog, maar of ze ooit hun beroemde pappies zullen evenaren?

In Groningen hebben we met Luka en Kai Robben niet minder dan twee ijzers in het vuur. Want zo rollen wij. Niet alleen Martin Koeman schoot met een dubbelloops geweer. Dat deed ook zijn boezemvriend Tonny van Leeuwen (Harold van Leeuwen en Richard Vennema). En wat te denken van mister FC Groningen Jan van Dijk? Ook hij leverde met Gregoor en Dominique twee eredivisiespelers af die hun sporen ruimschoots hebben verdiend, maar die niettemin ietwat in de schaduw van hun verwekker bleven steken.

We moeten hier in Groningen nog even wat geduld betrachten, want het nageslacht van Arjen Robben is nog wat jonger dan het kroost van z’n oud-collega’s. Maar ik kijk alvast reikhalzend uit naar het debuut van de oudste Robben, over een jaar of twee, drie, in ons eerste. Dat alle FC-fans dan uitzinnig van vreugde over elkaar heen buitelen en collectief uitroepen: ‘We hebben er weer eentje!’

En dat Arjen dan de profetische woorden spreekt: ‘Wacht maar, ik heb er nog eentje. En die wordt nog véél beter.’

Deze column was eerder te lezen op RTV Noord.