Bekentenis. Ik heb ooit een rood licht-boete laten voorkomen. Met succes. Nadat ik een minuutje of tien m’n eigen verweer had gevoerd, sprak de rechter me vrij. Gebrek aan bewijs.

En dat terwijl ik wel degelijk door rood was gereden. Het was druk op de weg waar ik reed, er stond een lange rij voor het stoplicht, en terwijl er nog twee auto’s voor me optrokken, sprong het licht alweer op oranje. Toen ik eindelijk over de stopstreep reed, stond het licht al weer lang en breed op rood. My bad.

Aan de andere kant van de kruising stond een motoragent op zijn eigen groene licht te wachten. ‘Kip, ik heb je’, moet hij hebben gedacht toen zijn licht alweer op groen stond en hij mij rijkelijk laat zijn kant op zag komen.

‘De lul’, wist ik, toen ik in m’n achteruitkijkspiegel zag dat-ie meteen de achtervolging inzette. Geen probleem. Als ik fout ben, ben ik fout. Dan zit ik op de blaren, en betaal ik – met pijn in het hart, dat wel – mijn snelheids- of rood licht-boete.

Alleen: deze agent was een geweldige paardenlul. Zijn arrogantie en belerende toontje kende geen grenzen. Dus toen ik een maand later de strafbeschikking in de bus kreeg, zag ik m’n kans schoon. Daarop stond namelijk dat die paardenlul van een agent ‘had gezien en geconstateerd’ dat ik door rood was gereden.

Bullshit, wist ik. De stoplichten op de betreffende kruising hadden namelijk geen verklikkertjes. Meneer de motoragent kon het dus hooguit hebben ‘beredeneerd’ op basis van zijn eigen groene licht. Maar ‘gezien en geconstateerd’? Ammehoela.

Dat was de rechter met mij eens. De officier opperde nog dat ‘we misschien op de kruising moesten gaan kijken of er inderdaad geen verklikkertjes hingen’, maar dat vond de rechter het allemaal niet waard. Gebrek aan bewijs, dus vrijspraak.

Waarom ik deze antieke koe op de wal trek? Omdat het VAR-moment van afgelopen zaterdag me daaraan deed denken. Scheidsrechter Martin van den Kerkhof had de buitelpartij van NEC’er Sami Ouaissa aanvankelijk beoordeeld als ‘geen overtreding’, maar kwam daar na het bestuderen van de VAR-beelden op terug: rood voor FC-verdediger Thijmen Blokzijl.

Op de beelden lijkt het inderdaad alsof Blokzijl Ouaissa even aantikt. Logisch beredenerend zal Van den Kerkhof hebben gedacht: Blokzijl moet Ouaissa haast wel hebben geraakt. Honderd procent bewijs, als in: zien en constateren – was er echter niet. En dat was wel nodig geweest om zijn aanvankelijke beslissing van ‘geen overtreding’ te herroepen.

Of Blokzijl Ouaissa daadwerkelijk had geraakt, deed maandag tijdens de behandeling eigenlijk al niet eens meer ter zake. Zoals de rechter 35 jaar geleden ook niet hoefde te weten of ik nou door rood was gereden of niet. •