Drie hoeraatjes voor Ryanair

Ik vlieg nog maar zelden. Zeker in vergelijking met vroeger. Gelukkig, zou ik daaraan willen toevoegen. Want ik heb hoe langer hoe meer een hekel aan vliegen gekregen. En dan heb ik het niet eens over het vliegen zelf. Vliegen op zich, mits de vlucht niet te lang duurt natuurlijk, is nog best te doen. Maar het is al dat gedoe er om heen. Het is tegenwoordig één lange rits van ergernissen.

Waar ik op doel? Nou, hou je vast.

Het parkeren, om te beginnen, dat steeds duurder wordt, en dat immer verder van de terminal moet. Dan zijn er de onvermijdelijke vertragingen, en vooral de gebrekkige communicatie óver die vertragingen. Vervolgens: de lange rijen voor de check-in. Vanwege de veiligheid moet je tegenwoordig drie uur van te voren aanwezig zijn, waarvan je er vervolgens anderhalf in de rij staat, zeker als je intercontinentaal gaat. Ook zoiets: mensen die nog niet aan de beurt zijn om te boarden die de gate blokkeren. Opzouten met z’n allen!

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

Heb je je niettemin tóch aan boord weten te wurmen, dan kun je je gaan ergeren aan onbehouwen passagiers. Of ze nou brutaal zijn tegen het cabinepersoneel, dan wel zonder aanziens des omgevings hun schoenen en zelfs sokken menen te moeten uittrekken, of pontificaal de armleuning bezet houden. Oh, en als je pech hebt, is er die ene passagier die niet op komt dagen, maar die wél z’n koffer heeft ingecheckt. Laten we eerst een kwartier op ‘m wachten, om vervolgens alsnog z’n koffer uit ’t ruim te vissen.

Nog daar? Want ik ben nog maar net begonnen.

Wat te denken van gebrek aan beenruimte. Niet te doen voor iemand van 1 meter 90. Of neem de passagier voor je, die zonder waarschuwing z’n stoel ineens naar achteren slaat. Bijna net zo irritant als de passagier achter je, die z’n knie steeds in je stoel lijkt te duwen. Krijsende baby’s dan, vanaf het opstijgen tot aan de landing, aan één stuk door. Of mensen die de wc constant bezet houden. En die, als ze dan ein-de-lijk klaar zijn, er een geweldige teringzooi van blijken te hebben gemaakt. Had ik ‘t vliegtuigeten al genoemd? Ugh. En áls ze eens iets hebben wat wél lekker lijkt, blijkt ’t net op te zijn als ze bij jouw rij zijn.

Maar het állerergste aan vliegen is natuurlijk de enorme hoeveelheid aan carry-on bagage die sommige mensen menen te moeten meenemen aan boord. Zeker als jij je wel braaf hebt gehouden aan dat ene koffertje dat past binnen de aangegeven formaten van 22 bij 35 bij 56 centimeter.

Ben je zelf uren bezig geweest om de schifting te maken, en ben je er na veel zweten in geslaagd om alleen het strikt noodzakelijke in je handbagage te proppen, komt er weer zo één binnen met een rolkoffer, een attachekoffer, een rugzak, een plastic zak, en bovendien nog een laptop in de hand ook. Als degene in jouw rij zit, en eerder aan boord ging dan jij, ben je helemaal de lul: bagageruimte vol!

Mij zul je echt nooit aan boord van een Ryanair vliegtuig aantreffen, maar kudos voor hun laatste maatregel: geen rolkoffer meer als handbagage mee, maar inchecken en betalen voor die hap. Ik heb me kostelijk vermaakt met al het gemopper en geklaag daarover. Driewerf hoera voor prijsvechter Ryanair, en dat er maar veel maatschappijen mogen volgen! •