Het N-woord van Ron Jans

Pas op uw woorden, mensen.

Dat geldt vandaag de dag meer dan ooit tevoren. Voor je ‘t weet heb je een stempel te pakken waar je nooit meer vanaf komt. In al je onwetendheid bij de Hema vragen waar de moorkoppen staan, of achteloos bij de Jumbo informeren of de jodenkoeken soms op zijn, en je staat voor de rest van je leven te boek als racist. Want zo gaan die dingen tegenwoordig.

Neem cabaretier Johan Goossens. Die besloot in al z’n onschuld mee te doen aan Wie is de Mol. De slechtste beslissing van z’n carrière, weet ie inmiddels. Hij liet zich op camera namelijk ontvallen dat ie heel China vond lijken op afhaalrestaurants. Vanwege de Chinese belettering natuurlijk, waardoor je als Europeaan geen drogist van een restaurant kunt onderscheiden. Maar daar had de Chinese gemeenschap in Nederland bij De Wereld Draait Door geen boodschap aan. Goossens was een racist, riepen ze in koor, en Matthijs knikte instemmend.

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

Ron Jans kan er intussen van meepraten. Hij zong in de kleedkamer van FC Cincinnati in al z’n onschuld mee met een hiphopliedje dat toevallig opstond. En door Jans’ Zwolse tongval zal z’n nigga wellicht net iets teveel als nigger hebben geklonken. Foute boel. Als blanke in Amerika het woord nigger hardop uitspreken staat gelijk aan conducteurs-in-burger uitmaken voor Marokkanen. Dat doe je niet.

Maar het leed is al geschied. Wie vanaf nu googelt op de naam ‘Ron Jans’, zal dat tot in lengte van jaren gepaard zien gaan met ‘racist slur’ en ‘N-word’. Van dat stempel komt ie, althans in de VS, nooit meer af. Dankzij het internet voelt zo’n stempel als ’n onuitwisbare tatoeage.

Wij Nederlanders weten wel beter. Wij kennen Ron Jans. Jans zegt wel vaker gekke dingen. Zo’n dertig jaar geleden vetrouwde hij me bijvoorbeeld eens toe dat ie mij zo’n goede keeper vond, nadat ik als doelman van een bijeengeraapt journalistenelftal zijn ploeg van oud-PEC’ers van dubbele cijfers had weten af te houden. Ik bedoel maar.

Wat Jans in de kleedkamer van Cinci deed had natuurlijk geen racistische intentie.  Was ’t een tikje naïef? Wellicht. ‘n Beetje dom? Ook dat. Maar Ron Jans een racist? Welnee. Natuurlijk niet. In Tynaarlo, waar z’n huis woont, staat ’t N-woord ook gewoon voor neuken.

‘Van iets onhandigs wordt nu iets heel groots gemaakt’, zegt Jans zelf. En ik denk dat ie gelijk heeft.

Daarom: pas op uw woorden, mensen. •