Het wordt hoog tijd voor Zomergasten Sport

We zitten alweer aan het einde van juli. Hartstikke leuk, vanwege het (normaliter) mooie weer, de regelmatige barbecues en de doorgaans zwoele zomeravonden. Maar natuurlijk vooral ook vanwege VPRO’s Zomergasten.

Kijkt u niet? Ik wel. Al jaren. Voor mij zijn er ieder seizoen wel een afleveringetje of drie à vier het aangluren meer dan waard. Waarbij ik me ook al jarenlang afvraag waarom ze dit gouden format – want het bestaat al sinds 1988 geloof ik – nog nooit een sportief broertje hebben gegeven. Een sportcoryfee die z’n favoriete sportavond samenstelt, hoe mooi wil je het hebben?

Nee, natuurlijk hoeft Zomergasten Sport niet zo hoogdravend, elitair en intellectueel verantwoord te zijn als het origineel. Maar een avondje de favoriete sportmomenten van Hans Nijland, Arjen Robben, Marianne Timmer of Ton Boot langs laten komen, gelardeerd met verbale herinneringen en een sloot aan anekdotes? Ik ga d’r voor zitten.

À propos Ton Boot. Die zou zonder meer in mijn avondje Zomergasten langskomen. Fragmentje uit die waanzinnige NOS-docu De kampioenenmaker, als onderdeel van mijn kwartiertje Nederlandse basketbal. Smullen natuurlijk. In hetzelfde blokje komen uiteraard ook de twee krankzinnige (verloren) Donar-finales van 2011 en 2023 tegen Leiden voorbij. En om de stemming er toch nog een beetje in te houden, staan we ook nog even uitgebreid stil bij Donars eerste landstitel in 1982 – de mooiste van alle zeven. Wát een apotheose.

Over krankzinnig verloren finales gesproken: de grootste schande in de geschiedenis van het Nederlandse volleybal. Lycurgus dat in 2019 thuis tegen Orion 3-0 maakte in de allesbeslissende wedstrijd en dus landskampioen had moeten zijn. Ware het niet dat zowel de scheids- als lijnrechter in de fout ging, terwijl het Nederlandse volleybal nog nooit van Hawkeye heeft gehoord. Vervolgens ging de titel richting de Achterhoek – onbegrijpelijk dat daar nog nooit een Andere Tijden Sport over is gemaakt. Voor de balans: de gouden medaille van Joop Alberda in Atlanta 1996 pikken we ook nog even mee.

Houdt u het nog een beetje vol? Hopelijk wel, want we komen net lekker op stoom. Tijd voor een blokje FC. Als opwarmertje die 3-0 tegen Atlético in 1983. Ook niet te missen: die 5-5 in de Watergraafsmeer tegen Ajax, eerder dat jaar. Nog wat krenten in de pap: de 6-0 thuis tegen Feyenoord, die twee treffers van Mattin Drent in de Kuip, Ronald Koeman en Arjen Robben stralend op Wembley en die veldbestorming tegen Roda JC, van afgelopen mei.

Hoewel: Robben verdient eigenlijk wel een apart segmentje, nu ik erover nadenk. Met de teen van Casillas, die rush tegen Spanje, die kogel tegen Frankrijk, zijn tien mooiste voor Bayern én voor Oranje, niet te vergeten de Wissel (2004) én uiteraard zijn terugkeer op het oude nest in Stad. Kippenvel.

Van een beetje autosport is nog nooit iemand slechter geworden. Op Niki Lauda (Nürburgring, 1976) en Ayrton Senna (Imola, 1994) na dan. Wel weer puur genieten: Max z’n eerste zege in Barcelona en z’n eerste wereldtitel in de woestijn van Abu Dhabi, compleet met ‘No Mikey No‘. Ook smullen: enkele wielrenhoogtepunten: Gerrie Knetemann vs. Francesco Moser in 1978, een huilende Kneet in de Amstel Gold Race, de wanhopige Hennie Kuiper in Parijs-Roubaix (1983), Mathieu van der Poel in de Gold Race, en tot drie maal toe Hollands Glorie op de Alpe d’Huez.

Amerikaanse sporten mogen niet ontbreken in mijn avondje Zomergasten Sport: natúúrlijk staan we uitgebreid stil bij de Super Bowl-winst van de ’85 Chicago Bears, bij Michael Jordans ‘The Shot‘, zijn ‘Flu Game‘ en zijn allerlaatste schot voor de Bulls. Vleugje ijshockey dan: de 17 seconden van de Blackhawks in Boston in 2013, en de Miracle on Ice in 1980. Om het rondje Amerika helemaal af te maken: Tiger Woods’ pitch/putt in 2005 die zo geniaal was dat Nike besloot er een commercial van de maken, en Tigers niet meer verwachte Majors-zege in 2019.

Of er ook nog wat gelachen wordt, hoor ik u vragen. Dat zou ik wel denken. Sportbloopers zijn natuurlijk altijd leuk, maar ik zat eerder te denken aan een compilatie van Louis van Gaal. Ben ik nou zo slim, Nunca Positivo, Wij zijn de beste, Wir sind die besten en een portie onvergetelijk steenkolen-Engels van de man. Om het humor-segment af te toppen laten we Hilbert van der Duim nog één keer een rondje te vroeg stoppen. De uitglijder van Gerard Kemkers in 2010 laten we maar zitten. Te pijnlijk.

Maar nu we toch aan het schaatsen zijn, en het einde van de avond zo zoetjes aan nadert: we laten de dubbelslag van Evert van Benthem (in 1985 en 1986) nog even de revue passeren en natuurlijk mag ook Timmertje, Timmertje niet onbreken.

Oja, voor ik het vergeet: mijn keuzefilm. Die mag de kijker zelf bepalen: ‘Catching Hell‘, over hoe een complete stad zich tegen de argeloze honkbalfan Steve Bartman keert, of ‘Opschudding in het Oosterpark‘, van de hand van collega Emiel Venema, over het mesincident in 1979. Me dunkt dat we hiermee een avondvullend sportavondje te pakken hebben.

Ja, het gevaar bestaat natuurlijk dat zo’n Zomergasten Sport een herhaling van zetten wordt. Dat iedere gast de finales van 1974, 1978 en 2010, de Groningse bekerwinst in de Kuip plus de Touroverwinning van Joop in 1980 meent te moeten laten zien. Vandaar dat ik deze iconische momenten tijdens mijn avond links laat liggen. Maar schroom niet. Als u aan de beurt bent om uw Zomergasten Sport samen te stellen, laat ze gerust voorbij komen. Ik zal inschakelen!

Deze column verscheen eerder op RTV Noord.