Hunebed Highway… Wie verzint zoiets?

Heeft u ook zo’n hekel aan leenwoorden? Dat er af en toe eentje insluipt, soit, daar kan ik mee leven. Sommige woorden zijn nu eenmaal ongeëvenaard. Zoals Fingerspitzengefühl. Prachtig woord, dekt de lading, heeft ritme. Integraal overnemen, meteen. Maar het zijn deze uitzonderingen die de regel bevestigen. Want het overnemen van – vooral – Engelse woorden is tegenwoordig schering en inslag. Het loopt de spuigaten uit.

Natuurlijk, soms is het gebruik van een Engels woord net even wat vlotter. Tools of skills typt en bekt misschien net even wat lekkerder dan gereedschappen en vaardigheden. Moet ik toegeven. Maar laten we niet overdrijven. Meestentijds kunnen we prima uit de voeten met een bestaand Nederlands woord. Of desnoods bedenken we er eentje. Ook niks mis mee.

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb tien jaar in Amerika gewoond, en ik ben niet vies van de Engelse taal. Engelse woorden vind ik prima. Maar dan wél in het Engels, en slechts héél sporadisch in het Nederlands.

Vooral in het bedrijfsleven neemt het gebruik van Engelse termen hand over hand toe. Daar spreekt men over occupancy waar men bezettingsgraad bedoelt, daar moeten targets worden gehaald (wat is er mis met doelen of doelstellingen?) en spreekt men van een forecast als er een verwachting wordt uitgeproken.

Klinkt dat Engels dan zoveel hipper, vlotter of moderner? Nee, natuurlijk niet. Ik associeer het gebruik van veel Engelse woorden zelfs met luiheid, gebrek aan creativiteit, meeloperij en kijk-mij-eens-veeltalig-zijn. Of ben ik daarin de enige?

Met een patatje scoren bij de snackbar kan ik prima leven. Maar sale, royalty, matchmaker, outsourcen, mediation, commitment, celebrity, break, statement, access, beautycase, benchmark etc… Is dat allemaal nodig? Nee toch?

Het voorlopige dieptepunt werd deze week bereikt. Toen werd de Drentse autoweg N34 omgedoopt tot Hunebed Highway. Met een knipoog naar Route 66 in de VS en de Route Napoleon in Frankrijk. Om toeristen te trekken, luidde het excuus. “En het bekt ook nog eens erg lekker”, vond gedeputeerde Henk Brink bij de opening ervan.

Nee, dat doet het natuurlijk niet. Het allitereert, maar daarmee houdt het op. Het heeft niets eigens. Route 66 en Route Napoleon zijn ook namen in de eigen taal.

Kom dan ‘ns met een alternatief, hoor ik u roepen. Tja. Verder dan Hunebed Baan, Drenthe Dreef of Hondsrug Route komt ik ook niet. Maar alles beter dan Hunebed Highway, dat vast en zeker ook nog ‘ns een tonnetje of wat heeft gekost. Brr. •