Indicatie

Vliegen, houdt u daar ook zo van?

Ik ben er niet gek op. Dat is te zeggen: bang ben ik er niet voor, het is vooral het lange stilzitten dat mij almaar meer gaat tegenstaan. Dat opstijgen en landen heeft namelijk nog wel iets. Alles wat daar tussen zit is stomvervelend. Dus: hoe korter de vlucht, hoe beter. Heeft misschien te maken met het feit dat ik ooit mijn vliegdebuut maakte in een Tupolev van Aeroflot. Na die doop viel alles natuurlijk mee.

In het verlengde daarvan: ik voel me nog altijd meer op m’n gemak wanneer ik met een gerenommeerde maatschappij vlieg in plaats van met een prijsvechter. Geen idee of die gedachte op iets fundamenteels is gestoeld. Maar ergens ga ik ervan uit dat ze bij KLM of Lufthansa hun zaakjes nét wat beter voor elkaar hebben dan bij Ryan Air of JetBlue.

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

Ik moest daar vanochtend weer even aan denken toen ik las over die strapatsen van een Transavia-piloot op Schiphol, eerder deze maand. Die had namelijk willen opstijgen vanaf de taxibaan, in plaats vanaf de Zwanenburgbaan.

Foutje, kan gebeuren, dacht ik. Tot ik even verder las. Het was namelijk niet slechts een kwestie van een te vroeg genomen afslag; de crew had het vertrek al lang en breed ingezet! Totdat van de toren werd geroepen: “Transavia 1041, stop onmiddellijk! Stop onmiddellijk! Blijf staan!”

Wauw.

“Ja, u rolt van de taxibaan!”

Nou, ‘rollen…’ Niks rollen. Volgens een passagier zat vlucht HV1041 namelijk al een fase verder dan rollen.

“Het vliegtuig zat al op volle snelheid en moest opeens vol op de rem. Dat voelde heel apart. We kregen te horen dat er iets mis was in de cockpit en dat ze daardoor de start moesten afbreken. Er werd niet echt verklaard wat er aan de hand was.”

Da’s lekker dan. Maar mij klonk het heel bekend in de oren. Afgelopen juni vlogen vriendin en ik namelijk vanaf Eindhoven naar Lanzarote, ook met Transavia. En ook wij gingen al op volle snelheid over de startbaan, toen het vliegtuig ineens vól in de ankers ging.

Naast mij zag ik een gezicht met de doodsangst in de ogen, toen we vanuit de cockpit kregen te horen dat de start was afgebroken vanwege een ‘indicatie’.

Indicatie? Wat voor indicatie…?

We draaiden naar rechts, bleven een kwartiertje stilstaan, en rolden vervolgens terug naar het begin van de startbaan.  “Het probleem is verholpen”, aldus de piloot, waarna we alsnog het luchtruim kozen.

Dit keer was er kennelijk geen ‘indicatie’. Of ze kozen er voorin voor om die ‘indicatie’ dit keer maar te negeren, dat kan natuurlijk ook. We zullen het nooit weten. Onze afgebroken start haalde de pers namelijk niet. •