Indrukwekkend

Vroeger was actievoeren, staken en protesteren hip. Met een protest op je cv kon je in de jaren zeventig en tachtig aankomen. Of ’t nou tegen kruisraketten, massaontslagen of kerncentrales was – wie protesteerde hoorde erbij.

Het is een tijdje uit geweest, dat protesteren, maar ik heb ’t idee dat actievoeren – al dan niet met PLO-sjaal – aan een revival bezig is. De gehele hesjes maakten de voorbije maanden in héél Europa hun fashion statement, terwijl de vakbonden er deze week zowaar weer eens in slaagden om het gehele Nederlandse openbaar vervoer een dag plat te krijgen.

Zelf ben ik nooit iemand van de barricaden geweest. Tot gisteravond. Gisteravond voerde ik actie. In m’n eentje. Omdat ik vond dat het zo écht niet langer kon.

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

De reden? Die Europa League-finale, in godbetert Bakoe. Bakoe is de hoofdstad van Azerbeidzjan, dat het midden houdt tussen een apenland en een bananenrepubliek. Waarom de UEFA op het onzalige idee kwam om uitgerekend daar één van z’n belangrijkste finales af te werken? Geld, natuurlijk. Ordinaire hebzucht.

Het werd saillant omdat er tussen Azerbeidzjan en buurland Armenië politieke spanningen bestaan. En laat Arsenal, één van de twee finalisten, met Henrikh Mkhitaryan nou een Armeense speler in de gelederen hebben. Nóg geen probleem, zou je zeggen, ware het niet dat Azerbeidzjan liet weten dat ze de veiligheid van Mkhitarian op z’n grondgebied niet zou kunnen garanderen.

Dit had natuurlijk op verschillende manier kunnen worden opgelost. Ten eerste had de UEFA kunnen zeggen, als ze tenminste ballen hadden gehad en niet zo gruwelijk hypocriet en hebzuchtig, dat er dan maar niet in Bakoe zou worden gespeeld, maar in bijvoorbeeld Londen, op Wembley, in het Emirates Stadium of op Stamford Bridge. Er stonden tenslotte twee Londense clubs in de finale.

Wie óók een punt hadden kunnen maken, waren Arsenal en Chelsea. Die hadden, als ze ook maar een greintje karakter in hun donder hadden gehad, gewoon kunnen weigeren om in Bakoe te  voetballen. Als zij, met de backup van nóg een handjevol Premier Leagueclubs als ManU, City en Spurs, hun poot hadden stijfgehouden, lijkt ’t mij sterk dat de UEFA iets tegen hen had durven ondernemen.

Wat óók een mooi statement zou zijn geweest, was als RTL (7) en FOX Sports hadden besloten om de wedstrijd niet uit te zenden. Gewoon een speelfilmpje op de zender, onder het mom van ‘tot hier en niet verder’. En tenslotte hadden de twee omroepen nog kunnen besluiten om de wedstrijden weliswaar uit te zenden, maar dan zonder commentaar.

Maar omdat respectievelijk Koert Westerman en Leo Driessen tóch gewoon negentig minuten lang hun zegje deden, bleef mij niets anders over om dan maar in m’n eentje actie te voeren, door de wedstrijd niet te kijken. Correct, ik heb Chelsea-Arsenal geboycot. Dat zal ze leren.

Al schijn ik wel wat te hebben gemist. Het was indrukwekkend, heb ik me laten vertellen. •