Jos Brech gaat straks vrolijk vrijuit

Inderdaad, wat zat Gerald Roethof, de advocaat van Jos Brech, gisteravond bij Jeroen Pauw een partij arrogant te zijn. Op Twitter rolden ze verontwaardigd over elkaar heen, de Nederlandse boosmensen. Wat die verschrikkelijke man wel niet dacht. Waar ie het gore lef vandaan haalde. Hoe die het durfde aan de zijde van zo’n monster te gaan staan. Je moet het wel heel erg bont maken om Peter R. de Vries sympathiek te laten overkomen, vond er zelfs één.

De Vries zat inderdaad tegenover Roethof aan de tafel bij Pauw. Maar De Vries was verre van sympathiek. Hij kookte van (ingehouden) woede en zat duidelijk boordevol frustratie. Hij had namelijk niks in te brengen tegen de argumenten van Roethof. De misdaadjournalist kwam niet verder dan wat schimpscheuten en hatelijkheden.

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

Als reactie op het domme gebral op Twitter: Roethof doet ook maar gewoon z’n werk, hè. Hij verdedigt de belangen van zijn client, in dit geval Jos Brech. Niet meer en niet minder. Zo werkt dat nu eenmaal in een rechtsstaat. Zelfs de grootste schurken hebben recht op de best denkbare verdediging. Daar kunnen u en ik dan weer wat van vinden. Oók dat mag hier allemaal, dankzij diezelfde rechtsstaat.

Dat Roethof dat op een wat irritante, pedante en arrogante manier doet, ach, dat is nu eenmaal zijn stijl. Ieder vogeltje zingt zoals ie gebekt is. Bovendien voelt hij natuurlijk dat ie een hele sterke zaak heeft. Want, zoals het lijkt voor de buitenwacht, is er geen enkel (direct) bewijs dat Jos Brech Nicky Verstappen heeft vermoord.

Om het even bij de (bij ons bekende) feiten te houden: Het DNA van Jos Brech is op de kleren van Nicky Verstappen gevonden. Maar net als enkele andere (vijf?) sporen. Bewijst dat dat Brech Verstappen heeft vermoord? Nee. Sterker nog: er is niet eens bewijs dát het jongetje is vermoord.

Natuurlijk, zult u zeggen, het is superverdacht. If it walks like a duck and if it talks like a duck, it must be a duck. Toch? Niet helemaal. Van een afstandje zou het in theorie ook best een gans kunnen zijn. Snapt u? Hele sterke verdenkingen en indirect bewijs vormen nog geen onomstotelijk bewijs. Tenzij het Openbaar Ministerie straks nog een konijn uit de hoge hoed tovert, gaat Brech vrolijk vrijuit.

Peter R. de Vries voorvoelt dat natuurlijk ook. Die voelt zich als die wielrenner die na een loodzware bergetappe de armen te vroeg in de lucht heeft gestoken om te juichen. Maar de euforie van een paar weken geleden, toen Brech in Spanje werd gearresteerd, is allang verdwenen. En een gefrustreerde De Vries vreest dat-ie vlak voor de finish alsnog ingehaald gaat worden.

En ja, daar zou ‘t zo maar ‘ns op uit kunnen draaien. Hoe zuur dat ook is. •