Voetballers saai? Lees het verhaal van Bruce Grobbelaar!

Je hoort het mensen wel eens zeggen. Voetballers zijn vaak niet de slimsten en oersaai bovendien. Bekijk die interviewtjes na afloop van wedstrijden maar ‘ns. Komt vaak geen zinnig woord uit. Komt door al die mediatraining, vindt de één. Ze zijn gewoon niet al te nozel, weet de ander.

NSP-bestuurslid Daan Smink zette er op de website van de Nederlandse Sportpers maar weer eens een boom over op. De gemiddelde topvoetballer dreunt vooral clichés op, terwijl de gemiddelde topwielrenner antwoorden geeft waar echt en oprecht over is nagedacht. Aldus Smink.

Zou het?

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

Voor wie mocht denken dat álle voetballers maar saaie pieten zijn, raad ik aan om even dit interview met ex-keeper Bruce Grobbelaar in The Guardian te lezen. Wát een verhaal, mensen.

Grobbelaar, geboren in Zimbabwe, was al tijdens zijn carrière een kleurrijk figuur. De doelman, die met zijn almachtige FC Liverpool grossierde in hoofdprijzen (dertien stuks in veertien jaar tijd), was altijd in voor een grap en een grol. Wie herinnert zich niet z’n spaghetti-benen, waarmee hij zijn AS Roma-tegenstanders Bruno Conti en Francesco Graziani in de Europa Cup 1-finale van 1984 uit hun concentratie trachtte te halen. Z’n truc lukte. Beiden schoten hoog over.

In voornoemd interview – naar aanleiding van zijn biografie Life in a Jungle – verhaalt Grobbelaar over zijn tienenjaren, toen hij werd opgeroepen voor het leger van Rhodesië, om te vechten in de onafhankelijkheidsoorlog.

“It’s you or them”, zo blikte hij met veel moeite terug. “Je schiet, je laat je vallen, en er klinken overal schoten (..) Als het vuurgevecht voorbij is, zie je overal lichamen liggen. De eerste keer ging ik over m’n nek. Hoeveel mensen ik heb gedood? Ik zou het je niet kunnen zeggen. Het waren er veel.”

Geloof het of niet, maar misschien nog wel erger dan wat hij als tiener in Zimbabwe ervoer, was wat hij later als voetballer van Liverpool moest meemaken. Op 29 mei 1985 het Heizeldrama en op 15 april 1989 ook nog eens de Hillsboroughramp.

In het Brusselse Heizelstadion, voorafgaande aan de Europa Cup 1-finale tegen Juventus, kwamen 39 mensen om het leven. Grobbelaar zag het gebeuren. “Het was erger dan oorlog, want het ging om onschuldige mensen. Het geluid van de instortende muur en de vallende lichamen was verschrikkelijk.”

Vier jaar later, in Sheffield, stond Grobbelaar opnieuw op het veld toen zich de Hillsboroughramp voltrok. Maar liefst 96 fans werden doodgedrukt. “Ik zag de gezichten die platgedrukt werden tegen het hek. Open the fucking gate!, riep ik nog. (..) Ik rende naar de scheidsrechter en toen kwamen de lichamen naar beneden. Ik hoorde de lucht uit hun longen ontsnappen.”

Voetballers saai? Niet als ze Bruce Grobbelaar heten. •